Unutmak

böyle bir abiye giymiş, parfümü daha köşeden dönerken burnu sızlatan, masum ve çekici bakışlarıyla akla ayıp düşler sokandır unutmak.cezamı çekerim usulca, sonra toplar bavulu giderim dersin. hayat yoğun, işler güçler nasılsa oyalar beni, aklım şaşırır ezberlediğini unuturum dersin. tam son kare, hani bu elini beline dolayıp, boynundan öptüğü kış gecesi, hani hatırlayıp da gecelerce seni ağlatan şarkının sahnesi var ya, o da silinir bir gün.ve aynı gün unutmak girer içeri, yarım bir gülüş vardır yüzünde, en şehvetli bakışıyla ‘’merhaba’’ der, ‘’nasılsınız?’’ ah ben daha yeni doldurmuştum çilemi bayan. kapamıştım dükkanı ne güzel. nereden çıktınız şimdi?karşı koyamaz ‘’iyiyim, siz geldiniz daha iyi oldum’’ der, koluna girersiniz. sonra fark edersiniz, ellerinin size birini hatırlattığını.